مقایسه رضایت از زندگی در سالمندان مقیم منازل با سالمندان مقیم سرای سالمندان شهر اصفهان

مقدمه و هدف: رضایت از زندگی نگرشی است که فرد از زندگی خود دارد و به طور تنگاتنگی با رفاه و آسایش شخص مرتبط است. هدف پژوهش حاضر، مقایسه رضایت از زندگی در بین سالمندان مقیم در سرای سالمندان و ساکن در منازل شهر اصفهان می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی- تحلیلی و جامعه آماری مورد مطالعه کلیه سالمندان 60 سال به بالای ساکن در مناطق چهارده گانه شهر اصفهان و سالمندان مقیم در سرای سالمندان صادقیه می باشند. شرکت کنندگان در این پژوهش 300 نفرسالمند بودند که 102 نفر مقیم سرای سالمندان و 198 نفر مقیم جامعه بودند. سالمندان مقیم جامعه با روش نمونه گیری خوشهای و سالمندان مقیم سرای سالمندان به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و از طریق پرسشنامه رضایت از زندگی lsi-z ارزیابی گردیدند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده از آزمون کای اسکوئر وt مستقل استفاده شده است. یافته ها: میانگین نمره رضایت از زندگی در گروه سالمندان ساکن منازل 19/8±45/9 و به طور معنی داری بیشتر از گروه سالمندان مقیم سرای سالمندان بود(0/007=p). نتیجه گیری: وضعیت رضایت از زندگی در سالمندان مقیم سرای سالمندان رضایت بخش نمی باشد. آنچه باید مورد توجه مسئولان مربوطه قرار گیرد، تنها طولانی کردن دوران سالمندی نیست، بلکه این نکته بسیار مهم می باشد که این سالهای اضافی عمر انسان در نهایت آرامش، سلامت جسمانی، روانی و اجتماعی سپری گردد.